بایزید بسطامی را پرسیدند :
اگر در روز رستاخیز خداوند بگوید چه آورده ای؛
چه خواهی گفت؟
بایزید فرمود :
وقتی فقیری بر کریمی وارد میشود ,
به او نمیگویند چه آورده ای.
بلکه میگویند چه میخواهی
زندگى یک پاداش است ,نه یک مکافات.
فرصتى است کوتاه تا ببالى ,بیابى , بدانى , بیندیشى , بفهمى , وزیبا بنگرى ,ودر نهایت در خاطره ها بمانى...
گاهی وقتا فراموش کن کجایی،
به کجا رسیدی و به کجا نرسیدی،
گاهی وقتا فقط زندگی کن...
یاد قولهایی که به خودت دادی نباش،
یه وقتایی شرمنده خودت نباش،
تقصیر تو نیست
تو تلاشتو کردی اما نشد...
یه وقتایی جواب خودتو نده
هر کى پرسید: چرا اینجای زندگی گیر کردی لبخند بزن و بگو کم نذاشتم اما… نشد
یه وقتایی فقط از زنده بودنت لذت ببر...
از بودن کنار کسانی که دوستشان داری و دوستت دارن...
از طلوع خورشید از صدای آواز قمری ها
از باد
باران
از همه چیز
فقط لذت ببر...
ًً
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺑﺰﻥ .......
ﻭ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﺍﺳﺘﮑﺎﻥ ﭼﺎﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻧﺖ ﺑﻨﻮﺵ ...
ﻣﺒﺎﺩﺍ ! ﻣﺒﺎﺩﺍ مبادا ...
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﮒ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ دوست من...
پایان آدمیزاد
نه از دست دادن معشوق است
نه رفتن یار
نه تنهایی...
هیچکدام پایان آدمی نیست!
آدمی ان هنگام تمام میشود که خدا فراموشش کند.
اوقات خوش آن بود که با دوست به سر شد
باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود...
«حافظ»
وقتی که انسانی از درد دیوانه میشود
دیگران دردش را نه٬
فقط دیوانگی هایش را میبینند...
🌸خدای خوبم ؛
امروز دلم میخواد برای همه بنده هایت دعاکنم ،،
دعایی ازاعماق وجود،،
خدایا:
شاد کن دلی را که گرفته و دلتنگه،،
بی نیازکن کسی را که بدرگاهت نیازمنده،،
امیدوارکن کسی را که به آ ستانت نا امیداست،،
بگیردستانی که اکنون بسوی توبلند است،،،
مستجاب کن دعای کسی که با اشکهایش تورا صدا میزند،،،
حامی اون دلی باش که تنها شده،،،
دستگیر کسی باش که درموندست و رو به اسمونت درازه،،،
پروردگارا !
با دستهای مهربانت ،،،
با تمام قدرت وعظمت و تواناییت ...
سلامتى و شادى را مهمان دائمى دلهاى عزیزان و دوستانم گردان .
«دارو» و «دوست»
هر دو دردها را تسکین می‌دهند
با این تفاوت که «دوست»
نه قیمت دارد
نه نیاز به بیمهٔ حمایتی
چون خودش حمایت است!
نه مقدار دارد
نه تاریخ انقضا
بلکه هر چه قدیمی‌تر باشد
اثرش عمیق‌تر و شفابخش‌تر است...!
هر دارو برای دردی مؤثر است
و برای یک درد دیگر مُضِر !!!
اما دوست، بر هر دردی دوا است
قدر دوستانتان را بدانید .
ببخش خودت را
برایِ تمامِ راه های نرفته
برایِ تمامِ بی راه های رفته
ببخش ،بگذار احساست
قدری هوایی بخورد ...
گاهی بدترین اتفاق ها
هدیه ی زمانه و روزگارند
تنها کافیست خودمان باشیم !
که خود را برای تمامی ِ این بی راه ِ رفتنمان ببخشیم
و به خودمان بیائیم
